...အာဏာရွင္ေတြနဲ႕လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ေတြ
အာဏာရွင္ေတြက လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ေတြကို ရဲေဘာ္ရဲဘက္လို သေဘာမထားဘူး။ သူတို႔က ေတာ္တဲ့လူကို အရမ္းေၾကာက္ၾကတယ္။ ထက္ထက္ျမက္ျမက္ရွိတဲ့လူကို အရမ္းသတိထားတယ္။ ဒီလိုလူကို လက္ေတြ႔မဆန္တဲ့လူ၊ သူက ေထာက္ခံခ်င္ေပမယ့္ လူေတြမႀကိဳက္လို႔ မလြဲမေရွာင္သာ ေနရာပလပ္ခံရသူ၊ မာန္မာနႀကီးသူ၊ ပညာမဲ့လူတန္းစားကို ေစာ္ကားတတ္သူ၊ ေအာက္ေျခလြတ္သူ၊ တစ္ခါတေလ ရန္သူသူလွ်ဳိလုိ႔ ပုံမွား႐ိုက္ပါတယ္။ သူ႔သေဘာထားေတြကို သိလို႔ ခပ္ေ၀းေ၀းေနယင္ တို႔အဖြဲ႕မွာ လူလိုေနတယ္။ ပညာတတ္ေတြ ရွိယင္ အရမ္းေကာင္းပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ပညာတတ္ေတြက တို႔နဲ႕ သိပ္မလုပ္ခ်င္ဘူး ဒီလုိေျပာပါတယ္။
သူနဲ႔ ရင္းရင္းႏွီးႏွီးေနယင္လည္း အကြက္ဆင္ၿပီး မသိမသာႏိွိမ္ေလ့ရွိပါတယ္။ အကူအညီယူရမယ့္အခ်ိန္မွာ မ်က္ကြယ္မွာပဲ ယူၿပီး ေအာင္ပြဲက်င္းပတဲ့အခ်ိန္မွာ ေက်းဇူးရွင္ကို အသိေပးေလ့ မရွိပါဘူး။ လူသိထင္ရွားေထာပနာျပဳမႈေတြ မလုပ္ပါဘူး။ အဲဒီလူက အတြန္႕တက္ယင္ စိတ္ဓာတ္က ေအာက္တန္းက်တယ္၊ နာမည္ဂုဏ္သတင္းကို လိုခ်င္တယ္၊ အဖြ႕ဲစိတ္ဓာတ္မရွိဘူး ဒီလိုစြပ္စြဲလာပါလိမ့္မယ္။ တစ္ဖြဲ႕လုံးရဲ႕လုပ္အားကို အဖြဲ႕အမည္ပဲ သုံးမယ္လို႔ အသံေပးၿပီး ကိုယ္ရည္ကိုယ္ေသြးအားေကာင္းတဲ့လူေတြ ပြဲထြက္လို႔မရေအာင္ တားတတ္တယ္။ ကိုယ္ထူကိုယ္ထ လုပ္ယင္လည္း အဖြ႕ဲကို စင္ၿပိဳင္ထူေထာင္သူ၊ အဖြဲ႕ကို အားခံသူ၊ အဖြဲ႕ကို ၿဖိဳခြဲသူ ဒီလိုကင္းပြန္းတပ္ၿပီး ၀မ္းခ်ေလ့ရွိတယ္။ အမွန္မွာေတာ့ အာဏာရွင္ေတြဟာ လူထုလုပ္အားကို ယူၿပီး သူတစ္ေယာက္ထဲရဲ႕ေအာင္ျမင္မႈလို႔ ခံယူခ်င္တဲ့လူမို႔လို႔ အဖြဲ႕နာမည္တပ္ၿပီး လုပ္ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ သူက စားပြဲထိပ္မွာ ထိုင္ပါတယ္။ လက္မွတ္ထိုးစရာရွိယင္ သူပဲ ထိုးပါတယ္။ သူ႔နာမည္ပဲ သမိုင္း၀င္ပါတယ္။
No comments:
Post a Comment